Water...

Nu de interne verhuizing heeft plaatsgevonden en de laatste karweitjes wel een dag kunnen wachten gaan we er vandaag eventjes tussen uit. We hadden het de kinderen beloofd om nog dit jaar naar het watermuseum te gaan. En aangezien dit jaar nog maar enkele dagen telt moest het er deze vakantie toch echt van komen. En nu maar hopen dat het niet te druk is. Buiten is het 3 graden en komt er wat uit de lucht miezeren; regen kun je eigenlijk niet noemen.
Maar de reis ernaartoe verloopt voorspoedig. Zelfs zonder Tom komen we in één keer op de plaats van bestemming. Het parkeerterrein voorspelt niet veel goeds. Het is namelijk vol! Goed, toch maar naar binnen. En daar valt het allemaal best mee. Echt druk kun je het niet noemen. Kijk, daar hangt het bordje van de museumbende. Die hebben dit dus goedgekeurd. Met maar liefst 4 sterren! Eenmaal beneden zijn we alle kinderen kwijt. Er is enorm veel te beleven en alles wijst zich vanzelf.












Ja, waar gaat water het snelst doorheen?

Veen..
Klei..
Zand..

Sarah en Inge weten het antwoord inmiddels.


Zelfs in het museum kwam ik er niet onder uit: op de weegschaal staan.












Nou, dat was niet zo best. Deze gaf ook nog eens een keer kilo's teveel aan. En, hoeveel liter water draag ik met me mee?
Veel hè?



Gelukkig hebben de anderen er ook allemaal op gestaan. Ja, zelfs met een paar tegelijk natuurlijk. Expirimenteren hoort er gewoon bij!

Ja, en wat krijg je als je een beetje zeepsop bij water doet? Nou?
Dan krijg je zeepbellen. Die kun je daar ook maken. En wat voor een bellen. Hele grote waar je zelf in past.











Inge heeft het aardig ver geschopt.
Maar er zat volgens ons niet genoeg zeepsop in omdat de bel steeds vrij snel knapte. Maar het was een erg leuke ervaring.

De echte topper was het waterspel. Het klinkt behoorlijk nat, maar er kwam geen spatje water aan te pas. Eventueel geconsumeert water niet meegerekend. Eigenlijk was het een verbouwd 'pacman' van vroeger. Door een doolhof lopen met een waterdruppel en geen verkeerde beestjes tegenkomen. En dat zo snel mogelijk. Ik heb er ook een paar keer bijgestaan, maar heb geen enkele keer de mogelijkheid gekregen om de kuppel te hanteren. Ach ja, je doet het voor de kinderen...

Oh ja, de zolder had ook nog een verrassing. Een hele batterij computers waar ook de nodige spelletjes op te doen waren en waar ook andere informatie te vinden was. Hoe we het voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar we hebben ze weer van de zolder af kunnen krijgen.

En omdat we toch 'in de buurt' waren hebben we nog even geIKEA'd. Met eten erbij, zodat we dat kunnen overslaan als we thuis komen. Gelukkig was het daar wel druk! Alhoewel, de jongste drie konden direct door naar kinderland, want er was nog plek. Dat maken we niet vaak mee.
Al met al een heerlijke dag uit.




'Het spel'.